Als kids, tieners, jongvolwassenen en echt volwassenen weten we vaak precies wat goed voor ons is. Ookal zijn er mensen die er op dat moment een andere mening op na houden. Vaak komt het voor dat we toch eens iemand om advies vragen: Welke profiel moet ik kiezen, welke opleiding zal ik eens gaan doen? of.. Zal ik lang haar laten staan of een kortpittig kapsel nemen? of zal ik dat tussenjaar nemen en in Azie backpacken en daarna pas gaan werken. Of deze: “Iphone of Android?
We weten ergens wel wat we willen. Bij praktische dingen willen we toch graag de mening van de ander weten. Want maken we wel de juiste keus, wat zouden mij vrienden of kennissen er van vinden? We zijn dan ook nog wel geneigd om naar ze te luisteren en hun adviezen te overwegen. Of niet.
Maar hoe graag willen we de mening horen van een ander, als dit over ons als persoon gaat? Hoe wij praten. Hoe we ons uitten wanneer we boos zijn of gefrustreerd. Hoe we overkomen in een groep, ben ik chill.. of wil ik dat alles om mij draait.
Het fascineert mij mensen te observeren. Mensen waar ik mee heb gechilled en mee heb samen gewerkt. Groepswerk, teamwork, peer groups, ad-hoc teams, task forces, joint forces, G-forces, may the force be with you, chillings, get2gethers, rendez-vous, meet-ups, throwback parties. Waar mensen bij elkaar komen worden indrukken achter gelaten. Zie je iemand vaak genoeg, dan wordt er een patroon zichtbaar in het gedrag. Jij herkent dit en voelt dit. Is het leuk gedrag, cool!
Is het storend gedrag voor jou?
- Praat iemand door je heen?
- Geeft iemand je het gevoel alsof jou mening er niet toe doet?
- Heeft iemand het constant over zichzelf, zonder jou iets te vragen?
- Beweert iemand dat je iets niet kan?
- Geef jij altijd uitgebreid advies, maar is de ander na twee woorden klaar?
Niet chill.
Je zou misschien willen dat de personen om je heen hier in zouden veranderen. Kleine kans dat dit vanzelf gebeurt, tot dat ze zich er bewust van zijn. En om daar bewust van te worden zou je het kunnen benoemen. “Oké, maar dat gaat diegene ècht niet leuk vinden” denk je. Misschien niet, je kunt natuurlijk wachten tot diegene zelf vraagt hoe je zijn of haar gedrag ervaart.. “80 jaar later met krekelgeluiden op de achtergrond”.
Hoe maak je het gedrag van iemand bespreekbaar? En hoe sta ik open voor de beleving van anderen over mijn gedrag?
Dit lees je in de volgende blog.